8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü, emekçi kadınların tarihteki direniş ve sınıf mücadelesinden doğmuştur. Sanayileşmeyle birlikte artan işgücü talebi, çocuklar ve kadınların da istihdam edilmelerini sağlar. Kadınlar, 19. Yüzyılda  8 saatlik iş günü, eşit işe eşit ücret ve örgütlenme hakkı talepleri için savaş vermişlerdir. Tarihsel sürecinden kısaca söz edecek olursak;

8 Mart 1857’de New York’ta bir dokuma fabrikasında çalışan 40 bin işçi, 16 saatlik işgününün 10 saate indirilmesi ve ücretlerde artış yapılması talebiyle greve başlar. 40 bin kadın işçinin örgütlediği bu grev o zamana kadarki en kitlesel kadın eylemlerinden biridir. Eylemi durdurmak isteyen polis kadın işçilere saldırır, fabrika yönetiminin de desteğiyle binlerce işçiyi fabrikaya kilitler. Bu sırada çıkan yangında içeride kilitli kalan işçilerden 129’u yanarak can verir.

Sonuçta, 1910 yılında Danimarka’nın Kopenhag kentinde toplanan 2. Uluslararası Sosyalist Kadın Konferansı’nda Clara Zetkin’in önerisiyle 8 Mart “Dünya Emekçi Kadınlar Günü” olarak ilan edilir.

Ne güzel anlatmış Cemal Süreya kadını. Her kadın annedir biraz, biraz çocuk. En önemlisi sonsuz bir sevgidir kadın.

Yaşadığı her dönemin kahramanlarıdır onlar. Kurtuluş savaşında Nene Hatun, ilk kadın öğretmen Rafet Angın, tarlada evlatları için çalışan Ayşe Teyzedir. Kadın annedir, çocuktur, umuttur. Kadın neşedir, tebessümdür, huzurdur. Çocukları için sıcacık bir kucaktır. Kadın her anında başka bir çiçektir. Zamanın yetişemediğimiz hızında incecik bir iplik üzerinde dengeyi kurandır.

Bir kelime ne kadar çok sıfat, meziyet, mecburiyet, sorumluluk, vasıf  ve güzellik içerebilirse hepsi kadın da saklı.

8 Mart, tüm kadınlar içindir. Anneyken, çocukken, çalışırken, severken, kızarken.. Hayatın karmaşasında kendi ışığını saçan, her şeye yetişebilen, ayakları üstünde dururken, Dünyayı güzelleştiren tüm kadınların 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü Kutlu Olsun…