KAKTÜS VE SUKULENTLERİN DOĞAL YAŞAM ALANLARI

Bilinenin aksine, sukulentler ve kaktüsler sadece öllerde yaşamazlar. Karlarla kaplı Alp yamaçlarından ve kurak Colorado ovalarından Amazon havzasındaki nemli ormanlara kadar çok çeşitli habitatları var. Yaşama ihtimallerinin zayıf olduğu koşullar altında yetişirler; doğrusunu söylemek gerekirse bu başarıları diğer daha az kuvvetli bitki yaşamından kaynaklı rekabet eksikliğine bağlıdır. Yaşam alanlarına bakmak, gelişimleri ve zirai ihtiyaçları hakkında çok şey ortaya koymaktadır.

ÇÖL DÜZLÜKLERİ

Kaktüsler ve sukulentler, tartışmasız sert kuru ortamlarda hüküm sürerler, kavurucu günlerin aşırı sıcaklıklarına ve dondurucu gecelere karşı dayanıklıdırlar. Her ne kadar birkaçı yıllık 25 cm’lik sağanak yağışları alan gerçek çöllerde su olmadan yıllarca ayakta kalabiliyorsa da, çoğu kurak ve aralıklı sağanak yağış alan yarı çöllerde yetişiyor. Yarı çöller saf kumdan ziyade, seyrek bitki örtüsü ve kayalık ile çok zayıf toprağa sahiptir. Düşük yağış, bazen yoğun çiğler veya kıyı sisleri tarafından arttırılır.

Kaktüsler ve sukulentler, Arjantin savanlarında olduğu gibi küçük oyuklarda ya da geniş koloniler halinde yetişebilir. . Meksika’ da chaparral olarak bilinen veya Güney Afrika’ da veldt olarak bilinen bozkırlarda ve yaylalarda, Haworthia gibi küçük bitkiler, otlakların ve çalılıkların gölgesinde gelişir, ve hatta zaman zaman meydana gelen çalılık alan yangınlarından sağ çıkabilirler.

Çöl kaktüsleri ve sukulentler, nemi korumak ve kuraklığa dayanmak için hareketsiz uyku halinde kalma ve uygun koşullarda yeni filiz verme kapasitesine sahiptir. Bu büyüme modeli, bitkilerin uyku dönemlerinde kuru tutularak büyüme mevsimlerinde sulanması şeklinde örnek alınabilir.

DAĞLIK ÇÖLLER

Dağlık arazilerde, yüksek yaylalarda ve kayalık yamaçlar da dahil olmak üzere toprak genellikle çok incedir, fazla su tutmaz ve toksik olabilecek yüksek mineral içerebilir. Andes gibi bir dağ çölünde rakım çarpıcı bir şekilde değişmektedir ve böylece yerli kaktüsler yetişir. Yüksek tepelerde bitkiler yoğun güneş ışığına, gece vakti -20 °C’ ye kadar sıcaklıklara, şiddetli rüzgarlara ve kar yağışına maruz kalır. Bulut tabakasının üzerinde genellikle yağmur yoktur, ancak karların erimesiyle bitkiler nem kazanır. Bu tür koşullarda sadece küçük küre şeklinde veya sarmaşık türünde kaktüs ve sukulentler hayatta kalabilir. Ancak alt kesimlere doğru eğim bazı sığınaklar oluşturduğundan daha büyük sukulentler ve sütun gibi kaktüsler yetişebilir. Burada bulutlu bölge, göz kamaştırıcı güneş ışığını dağıtır ve biraz nem sağlar. Bulutların altında kuru, bulutlu dağ eteklerinde küçük yastık kaktüsleri hakimdir. Dağlık bölgelerdeki kaktüslerin birçoğu, şiddetli soğuklar ve parlak güneş ışığına kalkan olarak dikenli yoğun bir tabakaya sahiptir ve sukulentler kalın, mumlu bir kabuk geliştirirler. Az büyüyen sukulentler, ılıman bölgelerdeki birçok kayalık habitatta yetişir.  Sempervivum türleri Avrupa’ nın dağlık bölgelerini kolonize eder ve Sedum Kuzey Yarımküre’ nin çoğunda çok iyi yetişir. Galapagos Adaları’ndaki lav kayalarının topraksız atıkları bile, Brachycereus nesioticus gibi kaktüsler için bir yaşam alanı sunmaktadır.

KAYALIK ZEMİN

Dağlık bölgelerde sukulentler ve Mammillaria gibi kaktüsler çoğunlukla hayatta kalmalarını sağlayacak kadar su biriken kayalık yarıklarda barınırlar. Kayalar aynı zamanda rüzgarlardan korunma sağlar ve güneşin sıcaklığından korur. Kültür bitkileri bu şekilde, duvar çatlaklarına hatta çatı kiremitlerinin arasına sıkıştırılarak yetiştirilebilir.

KIYI KAKTÜSLERİ

Bu Pachycereus gibi kaktüsler, nadiren kıyı bitkileri olduğu düşünülse de, denize bakan engebeli dağ eteklerinde yetişirler. Bu arazi tipinde denizdeki buğunun sahil boyunca sis oluşturmasından hayati nem elde edebilirler.

YÜKSEK RAKIMLI HABİTAT

Meksika’daki gibi yüksek kayalık yamaçlarda bulunan az sayıda bitki zorlu mücadele koşullarında yetişebilir. Tabandan itibaren dallanıp budaklanan sütunlu kaktüs ve sağlam fıçı kaktüs, yamaçların üzerinden esen şiddetli rüzgarlara dayanabilirler.

ORMANLAR

Birçok kaktüs ve sukulent kurak çöllerde ve dağlık bölgelerde yetişmesine rağmen, bazı türleri Orta ve Güney Amerika, Afrika, Sri Lanka ve Batı Hint Adaları gibi alt tropikal ve tropikal yağmur ormanlarında bulunur. Burada iklim sürekli sıcak ve nemlidir; güneş ışığı kalın bir ağaç kanopisinden süzülür. Kaktüsler ve sukulentler atmosferden ve düzenli yağışlardan fazlasıyla nem ihtiyaçlarını karşılamaktadırlar, bu nedenle kuraklık dönemlerinde hayatta kalabilseler de sudan ziyade ışık eksikliğine ayak uydurmaları gerekmektedir. Benzer şekilde, ekim sırasında, bu bitkiler en iyi nemli, hafif gölgede yetiştirilmektedir.

Göz alıcı çiçekleri olan Epiphyllum gibi bir çok kaktüsler ve Avustralya’nın kuzeydoğusunda büyüyen Hoya gibi bazı sukulentler epifitlerdir. Kendilerini diğer bitkilerin saplarına tuttururlar ya da çürüyen yaprakların ceplerinde büyürler. Daha çok ışığın olduğu ağaçların üst dallarında yaşarlar. Diğer türlerin, başka bitkilerin üzerlerinden veya aralarından ışığa doğru büyümelerini sağlayan bir tırmanma veya sürünme alışkanlıkları vardır. Bir kaç tür sukulent, orman tabanının karanlığında yaşar ve Gymnocalycium gibi bazı küçük kaktüsler yağmur ormanlarının sınır gölgeliğinde büyür.